USA deel 2
Blijf op de hoogte en volg Nienke
11 Mei 2015 | Canada, Vancouver
Hoi allemaal,
De laatste keer dat ik een stukje geschreven had, waren we nog in San Diego. De weg ernaar toe bleek nog een hele reis opzich. Wij konden geen camping vinden dus hadden we in de TomTom een camp ground ingevoerd. Wat bleek, de TomTom bracht ons naar een militair camp. De militair in het hokje kon gelukkig ook lachen om onze actie. En zorgde ervoor dat we naar buiten geescoreerd werden. San Diego is een hele gave stad met veel Mexicaanse culturen. We hebben daar rondgelopen door het oude gedeelte van de stad. Dit was heel erg mooi om te zien en natuurlijk konden we op die manier ook wat cultuur opsnuiven. Het weer was jammer genoeg niet heel erg warm, wat wij wel verwacht hadden. En dus konden we niet echt gebruik maken van het zwembad op onze camping. Al hoewel dat Gerald er niet van weerhield om mij het zwembad in te gooien.
Na San Diego gingen we weer op weg richting het noorden. We hadden in de buurt van Los Angeles een slaapplek bij vrienden van Annika. Wat een geweldige ervaring is het, dat mensen zo lief en open kunnen zijn naar mensen, in dit geval Gerald en ik, die ze niet kennen. We hebben een heerlijke maaltijd gehad en een lekker bed om op te slapen. Wat na al die weken op mijn luchtbedje wel heel lekker was. Een van de vrienden van Annika werkt bij Blizzard (dit bedrijf maakt games zoals world of wardcraft) en heeft ons daar een tour gegeven. Het was geweldig om te zien hoe dat eraan toe gaat en hoeveel mensen er wel niet achter een bepaalde game zitten.
In LA hadden we afgesproken met Manuel. Hij zou de rest van de reis met ons meegaan. Toen we eenmaal aangekomen waren in Venice beach vertelde Manuel ons dat hij besloten had om toch niet meer mee te gaan. Hij kon het simpel weg niet betalen. We hebben met z’n vieren een dag doorgebracht in Venice beach. Ik keek er helemaal naar uit. Heerlijk een dag op het strand liggen. Alleen hadden wij van de 360 dagen per jaar dat er zon is, precies de 5 dagen te pakken die niet heel erg warm waren en het was ook nog bewolkt. Dat was dan wel weer een beetje jammer. Na LA zijn we naar Six Flags geweest. Wat een fantastisch pretpark is dit. Ik heb echt in de meest vreemde en geweldige achtbanen gezeten.
Toen door naar Grand Canyon. Daar hebben we twee hele dagen mogen rondbrengen. We hebben genoten van een zonsondergang en een zonsopkomst. We moesten er vroeg ons bed voor uit, maar het was het meer dan waard. Ook hebben we een hike gedaan die je in de Canyon brengt. De hike is een van de meest moeilijke, maar geweldigste die er is in Grand Canyon, omdat je meteen in de canyon bent. Bij alle andere moet je eerst door een andere canyon heen voordat je in de Grand Canyon bent. We hebben hem niet helemaal gelopen, omdat hij op een gegeven moment echt heel erg moeilijk werd en ik liever niet naar beneden wilde vallen :).
Daarna door naar Las Vegas. Heerlijk warm en korte broeken weer. Las Vegas is opzich niet heel geweldig, maar het was een leuke bezienswaardigheid. Iets waarvan ik vond dat ik er toch een keer geweest moest zijn. We hebben daar heerlijk als toeristen over de strip gewandeld en zijn ‚s avonds heerlijk een casino ingelopen en wel de Bellagio. Gerald kon daar zijn kunsten laten zien bij het blackjacken en Annika en ik zijn heerlijk wat gaan drinken. We hadden twee groupons voor de tweede coctail gratis en hebben dus heerlijk lekker goedkoop gedronken. Ook ontmoette we op een gegeven moment een Australier die ons verder voorzag van drankjes. Prima :).
Het bizarste aan Las Vegas blijf ik vinden dat de mensen die er komen echt geld uitgeven alsof het niks is. Chips van 500 dollar laten liggen op een tafel, fooien geven waar je u tegen zegt etc. Daarbij bleef iedereen ons maar vragen of wij ook in Vegas waren voor ‘the fight‘. Wat bleek er was een gigantische wedstrijd op zaterdag waar iedereen naar ging kijken. De goedkoopste kaarten waren 8000 dollar.
Verder heb ik geschoten in een shootingrange. Dat kan ik weer van mijn bucket list afstrepen.
Death Valley was onze volgende stop. Jeetje wat was het warm daar. Zo’n 48 graden was. Ik had he top een gegeven moment echt niet meer en moest echt even afkoelen in een zwembad. Death Valley zelf is heel erg mooi, maar omdat het zo warm was hebben we veel dingen vanuit de auto bekeken jammer genoet. Ik weet wel dat ik daar in de zomer zeker nooit naar toe zou willen. Het is dan alleen nog maar warmer.
Door naar Lake Tapoe, wat weer een totaal ander landschap is. En daarna weer terug naar San Fransico. Daar hebben we weer een nacht mogen doorbrengen bij de vrienden van Gerald en hebben we de Golden Gate Brigde gezien.
Ondertussen ben ik weer terug in Canada. De reis door de USA was een geweldige ervaring en we hebben zeer mooie dingen mogen bewonderen. De USA is een land van de vele verschillen en mooie naturen en ik kan het zeker iedereen aanraden om er een keer een roadtrip te gaan maken. Het einige jammere aan de USA is dat er zoveel fastfood is, dat op een gegeven moment de burgers en frietjes mijn neus uit kwamen. Ook snap ik nu heel goed dat als je weinig geld hebt, je sneller dik wordt, omdat alleen het fastfood goedkoop is. Het eten in de supermarkt en dan vooral groenten en fruit zijn heel erg duur.
De grensovergang met Canada was trouwens nog een erg groot opstakel. We hebben daar bijna anderhalf uur gezeten voordat Annika en Gerald weer terug Canada in mochten. Ze wilde echt van alles weten, waar ze waren geweest, waar ze hadden gewerkt, waarom ze weer terug waren nu dat hun werkvisum verlopen was etc. Ze hebben zelfs onze telefoons en tablets doorzocht om te kijken of ze aanwijzingen konden vinden of dat ze niet illegaal ergens zouden gaan werken.
Nu ben ik weer in Vancouver. We slapen bij drie Ierse meiden die we hebben leren kennen in het hostel in Vancouver. Vandaag hebben we weer lekker de toerist uitgehangen en zijn we naar Lynn Park geweest. Morgen nemen we afscheid van Annika. Zij vertrekt naar the Yukon en Gerald en ik pakken de boot naar Vancouver Island. Daar zien we Azim. Na Vancouver Island weten we nog niet helemaal wat we gaan doen, maar we gaan sowieso nu niet naar Alaska. Gerald will niet nog een keer de grens oversteken, omdat hij bang is dat hij dan niet meer terug binnen komt. Wellicht dat ik dat dan zelf op een ander tijdstip ga doen. Maar dat zien we allemaal tegen die tijd wel weer……
Liefs Nienke
De laatste keer dat ik een stukje geschreven had, waren we nog in San Diego. De weg ernaar toe bleek nog een hele reis opzich. Wij konden geen camping vinden dus hadden we in de TomTom een camp ground ingevoerd. Wat bleek, de TomTom bracht ons naar een militair camp. De militair in het hokje kon gelukkig ook lachen om onze actie. En zorgde ervoor dat we naar buiten geescoreerd werden. San Diego is een hele gave stad met veel Mexicaanse culturen. We hebben daar rondgelopen door het oude gedeelte van de stad. Dit was heel erg mooi om te zien en natuurlijk konden we op die manier ook wat cultuur opsnuiven. Het weer was jammer genoeg niet heel erg warm, wat wij wel verwacht hadden. En dus konden we niet echt gebruik maken van het zwembad op onze camping. Al hoewel dat Gerald er niet van weerhield om mij het zwembad in te gooien.
Na San Diego gingen we weer op weg richting het noorden. We hadden in de buurt van Los Angeles een slaapplek bij vrienden van Annika. Wat een geweldige ervaring is het, dat mensen zo lief en open kunnen zijn naar mensen, in dit geval Gerald en ik, die ze niet kennen. We hebben een heerlijke maaltijd gehad en een lekker bed om op te slapen. Wat na al die weken op mijn luchtbedje wel heel lekker was. Een van de vrienden van Annika werkt bij Blizzard (dit bedrijf maakt games zoals world of wardcraft) en heeft ons daar een tour gegeven. Het was geweldig om te zien hoe dat eraan toe gaat en hoeveel mensen er wel niet achter een bepaalde game zitten.
In LA hadden we afgesproken met Manuel. Hij zou de rest van de reis met ons meegaan. Toen we eenmaal aangekomen waren in Venice beach vertelde Manuel ons dat hij besloten had om toch niet meer mee te gaan. Hij kon het simpel weg niet betalen. We hebben met z’n vieren een dag doorgebracht in Venice beach. Ik keek er helemaal naar uit. Heerlijk een dag op het strand liggen. Alleen hadden wij van de 360 dagen per jaar dat er zon is, precies de 5 dagen te pakken die niet heel erg warm waren en het was ook nog bewolkt. Dat was dan wel weer een beetje jammer. Na LA zijn we naar Six Flags geweest. Wat een fantastisch pretpark is dit. Ik heb echt in de meest vreemde en geweldige achtbanen gezeten.
Toen door naar Grand Canyon. Daar hebben we twee hele dagen mogen rondbrengen. We hebben genoten van een zonsondergang en een zonsopkomst. We moesten er vroeg ons bed voor uit, maar het was het meer dan waard. Ook hebben we een hike gedaan die je in de Canyon brengt. De hike is een van de meest moeilijke, maar geweldigste die er is in Grand Canyon, omdat je meteen in de canyon bent. Bij alle andere moet je eerst door een andere canyon heen voordat je in de Grand Canyon bent. We hebben hem niet helemaal gelopen, omdat hij op een gegeven moment echt heel erg moeilijk werd en ik liever niet naar beneden wilde vallen :).
Daarna door naar Las Vegas. Heerlijk warm en korte broeken weer. Las Vegas is opzich niet heel geweldig, maar het was een leuke bezienswaardigheid. Iets waarvan ik vond dat ik er toch een keer geweest moest zijn. We hebben daar heerlijk als toeristen over de strip gewandeld en zijn ‚s avonds heerlijk een casino ingelopen en wel de Bellagio. Gerald kon daar zijn kunsten laten zien bij het blackjacken en Annika en ik zijn heerlijk wat gaan drinken. We hadden twee groupons voor de tweede coctail gratis en hebben dus heerlijk lekker goedkoop gedronken. Ook ontmoette we op een gegeven moment een Australier die ons verder voorzag van drankjes. Prima :).
Het bizarste aan Las Vegas blijf ik vinden dat de mensen die er komen echt geld uitgeven alsof het niks is. Chips van 500 dollar laten liggen op een tafel, fooien geven waar je u tegen zegt etc. Daarbij bleef iedereen ons maar vragen of wij ook in Vegas waren voor ‘the fight‘. Wat bleek er was een gigantische wedstrijd op zaterdag waar iedereen naar ging kijken. De goedkoopste kaarten waren 8000 dollar.
Verder heb ik geschoten in een shootingrange. Dat kan ik weer van mijn bucket list afstrepen.
Death Valley was onze volgende stop. Jeetje wat was het warm daar. Zo’n 48 graden was. Ik had he top een gegeven moment echt niet meer en moest echt even afkoelen in een zwembad. Death Valley zelf is heel erg mooi, maar omdat het zo warm was hebben we veel dingen vanuit de auto bekeken jammer genoet. Ik weet wel dat ik daar in de zomer zeker nooit naar toe zou willen. Het is dan alleen nog maar warmer.
Door naar Lake Tapoe, wat weer een totaal ander landschap is. En daarna weer terug naar San Fransico. Daar hebben we weer een nacht mogen doorbrengen bij de vrienden van Gerald en hebben we de Golden Gate Brigde gezien.
Ondertussen ben ik weer terug in Canada. De reis door de USA was een geweldige ervaring en we hebben zeer mooie dingen mogen bewonderen. De USA is een land van de vele verschillen en mooie naturen en ik kan het zeker iedereen aanraden om er een keer een roadtrip te gaan maken. Het einige jammere aan de USA is dat er zoveel fastfood is, dat op een gegeven moment de burgers en frietjes mijn neus uit kwamen. Ook snap ik nu heel goed dat als je weinig geld hebt, je sneller dik wordt, omdat alleen het fastfood goedkoop is. Het eten in de supermarkt en dan vooral groenten en fruit zijn heel erg duur.
De grensovergang met Canada was trouwens nog een erg groot opstakel. We hebben daar bijna anderhalf uur gezeten voordat Annika en Gerald weer terug Canada in mochten. Ze wilde echt van alles weten, waar ze waren geweest, waar ze hadden gewerkt, waarom ze weer terug waren nu dat hun werkvisum verlopen was etc. Ze hebben zelfs onze telefoons en tablets doorzocht om te kijken of ze aanwijzingen konden vinden of dat ze niet illegaal ergens zouden gaan werken.
Nu ben ik weer in Vancouver. We slapen bij drie Ierse meiden die we hebben leren kennen in het hostel in Vancouver. Vandaag hebben we weer lekker de toerist uitgehangen en zijn we naar Lynn Park geweest. Morgen nemen we afscheid van Annika. Zij vertrekt naar the Yukon en Gerald en ik pakken de boot naar Vancouver Island. Daar zien we Azim. Na Vancouver Island weten we nog niet helemaal wat we gaan doen, maar we gaan sowieso nu niet naar Alaska. Gerald will niet nog een keer de grens oversteken, omdat hij bang is dat hij dan niet meer terug binnen komt. Wellicht dat ik dat dan zelf op een ander tijdstip ga doen. Maar dat zien we allemaal tegen die tijd wel weer……
Liefs Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
